İnsan olduğunu hatırlamak!

İnsan olduğunu hatırlamak!

Hayatıma ve hayatlara bakıyorum ve bazen insan olduğumuzu insani değerlerimizi kaybettiğimizi düşünmeye başlıyorum. Ne mi bunlar hepiniz biliyorsunuz öncelikle sevgi her şeyi sevmek yaratılanı yaratandan ötürü sevmek hayatıma ve hayatlara bakıyorum sevgiye sanki zaman yokmuş gibi kısıtlı bırakmışız ruhumuzu yok olmuş hayatımızdan çıkmış ve durup düşündüğümüzde hep bir şeyleri arıyoruz aslında, izlediğimiz televizyon dizisinde boş boş oturup düşündüğümüzde hep bir arayış içinde değil miyiz. Haberleri hayatları izlerken TV ekranların üzülüyor gülüyor bazen ağlıyoruz hayat bu mu diye soruyorum kendime sabah kalk çalış eve gel yemek ye yat sevgi bunun neresinde kaldı. Seni seven senin için uğranda canını vermeye hazır insanları unutmadık mı biraz… Ömür geçiyor sevdiklerimiz çevremizden bir bir giderken yerine yenileri gelmiyor her zaman daha fazla kapanmıyor muyuz kendi dünyamıza, bizde uğruna can verecek sevgiler bulacak güç mü kalmadı yoksa bunu istemiyor muyuz? Bu hayatta herkes kendi doğrusunu yaşıyor herkes her şeyi bir ucundan çekerek kendine ayırmıyor mu?  Bu gün savaşlar bu yüzden olmuyor mu? Bugün ağlayan insanlar bu ayrımcılık bu kendi doğrularını kabul ettirme savaşı yüzünden ağlamıyorlar mı? Ölmüyorlar mı? Evet çocuklarımı eşimi seviyorum onların uğrunda canımı verebilirim hiç çekinmeden ama onlar bunu istemiyor bunu beklemiyor ki yalnızca salt sevgi değil midir beklediğimiz çevremizden ve görmek istediğimiz değil midir ki tüm insanların mutlu olması, dini dili ırkı ne olursa olsun bir çocuğun ölmesi yada bir annenin çocuğundan ayrılması hangi insan kalbi taşıyan varlığın canını acıtmaz ki… Bu gün bunların hepsi dünyamızda ülkemizde çevremizde oluyorken biz bunların hiç birini görmezden gelerek yaşamaya devam ediyoruz sizce de insanlığımızı biraz unutmadık mı kaybolmadık mı?

Hüseyin Dikmen

14.11.2012